Zoals bekend werd het varken op de boerderij of bij de varkenshouder thuis geslacht, als het beest was doodgestoken stond er al een grote bak, met het uiterlijk van een grote paardentrog klaar en daar werd het dode varken ingelegd, werd dan overgoten met kokend water en dan begon het schrapen van het varken, dus de varkenshaar werd verwijderd, dat gebeurde niet Pietje precies, vroeger schrok men niet als er nog een haartje op het spek zat of op de varkenspoot. Die haren werden ook weer verzameld want die gingen naar de kwastenfabriek.

Een varkenshaarbrander was toen een onbekend stuk gereedschap want er werd niet gelet op de snelheid waarmee het dier werd 'verwerkt'. Toen men de dieren in slachterijen begon te slachten was het veel te arbeidsintensief om het haar eraf te schrapen en werd de VARKENSHAARAFBRANDER 'uitgevonden'.

Vanwege zijn enorme vermogen, wat nodig was om zo'n enorm varken zo snel mogelijk van zijn haren te ontdoen, werd deze brander uitermate populair bij dakdekkers want die zagen ook het voordeel van hoog vermogen om sneller de klus te kunnen klaren en heden te ndagen is deze brander nog steeds mateloos populair op het dak.